bu senenin ilk lalesiyle tanıştım bugün, yani aslında dün. pembeyle mor arası henüz tomurcuk bir lale. geçen sene ektiğim mor laleleri hatırlattı bana. ne kadar ümitlenmiştim bu sene açacaklar diye. ama yine açmadılar işte üç senedir olduğu gibi. ve bu sene lale ekmemeye karar verdim. bu sene lale yok sana İstanbul! aslında en çok bu sene ekmek lazım ama yok işte. bir ümidi bir bekleyişi bir heyecanı ve bir hayal kırıklığını daha tatmak istemiyorum. evet biliyorum bunların hiçbiri olmadan bu sene ekeceğim lale açabilir ama açmayabilir de. ihtimal ve risk cesaret ister ve eski cesur kız yok karşında, artık ümid edesim bile yok. ümit de yorar insanı, ümitsizlik kadar. varsın bu sene de lalem olmasın hem zaten şehrin tüm laleleri benim değil mi? BENim, değil mi İstanbul!