Bir ömürlük misafiriz, biz de bırakıp gideceğiz her şeyi herkesin bıraktığı gibi. Bir adımız kalacak arkamızda. Onu temiz bırakmak uğrunadır bu çaba. unutulacak yaptıklarımız, yıktıklarımız; bir adımız kalacak. O da belki hatırlanıp belki unutulacak. Kızacak mısın bize dünya senden o kadar şey alıp da hiçbir şey bırakmadan gittiğimiz için senelerdir. Senle bu kadar iç içe yaşayıp da sana bu kadar uzak oluşumuza dargın mısın. Eziyoruz, üzüyoruz evlatlarını sızlamıyor mu yüreğin. Böyle hayırsız bir misafir soyuna usanmadan cömertçe ev sahipliği edersin, biz gittikten sonra adımıza ne dersin? Sahi, sen ne diyeceksin arkamızdan?
İnsan! Öyle ya arkasına sığınabileceğimiz tek isim, tek bahane insan olmak. Bir ömürlük misafiriz ve şu sana yaptığımıza bak! Bir de kendimize yaptıklarımızı bilsen dünya! Biliyorsun aslında belki de bu yüzden sana bu kadar ayıp etmemizi bize çok görmüyorsun. İnsanız ya yaparız biz böyle şeyler, bunu da insanlığımızdan biliriz.
Bu sefer senin için yazıyorum dünya, bunları sırf sana duyurmak için. Benim öldüğüm günü de göreceksin, en azından böyle düşündüğümü bilmelisin. Sana bir şeyler katabilmek haddim mi bilmem, umarım senden çok şey almadan, seni çok yaralamadan giderim. En son ellerine teslim edecek tek bir bedenim var parçalanıp sana dönüşecek. Biliyorum bunla hakkını ödeyemem ama bir bedenin kullandığı kadarına bedel bir bedeni usulca bağrına bırakıp gideceğim.
Öldüğüm anda tam o anda dünyanın nerelerinde kimler doğacak kim bilir. Belki küçük bir kız çocuğu gelecek dünyaya, sen bunu bileceksin bense bu günlerimi hatırlayıp belki ötelerden sana gülümseyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder