aptalım ben aptalım aptalım....

çaresizlik, mutluluk,

aptal istanbul her zaman gri olmak zorunda mısın?!

evet korku ile ümit arasında olmaktır aşk; ama o çukulata yemek istemiyor artık.

artık göz yaşları söz dinlemiyor.

sense hala bir odun olarak yaşamaya devam ediyorsun
öyle sessizce....

lütfeen....