Sure-i Nur

ne yapıyoruz biz Allah'ım? nereye bu gidiş ,

sürükleniş desem daha mı doğru olur?

gün içinde haç defa unutuyoruz sana kul olduğumuzu?

ya da kaç defa hatırlıyoruz desem hada mı doğru olur?

Nur,

bir nur gibi doğdu kalbime

dank etti birden,

herşey karardı sandım, hayır bu nurun aydınlığıydı

dur da bir bak yaşantına dedi Nur

dur da bir bak!

bilmemekten mi diye sordu beyin

yoo diye cevap verdi dil: unutmaktan

peki ya bu kadar unutmak ne diye?

dil sustu,kalp bilyordu cevabı

sızladı, yandı, kıvrandı durdu

dili yoktu kalbin bişey diyemedi

suçlu biliyordu kendini

pişman gözlerden yaşlar süsüldü

ne diyordu Nur bangı bangır:

"mü'min kadınlara söyle bakışlarını indirsinler"

gözler utancından kızarana dek ağladı

ama bakışlar söz dinlemiyordu ki

Nur çok yaralayıcı oldu bu sefer,

pınarları kurumaya yüz tutmuş gözler,

indirdi bakışlarını bir daha kaldırmama sözüyle

ihtiyacı olan tam da böyle bir tokatmış,

kalp silkindi,

uyuyan hücreler uyandı

bu bir teyakkuzdur, yola devam dedi beyin

ve tuttu gözlerin elinden kalp,

beynin ardından ilerleyerek

beyin ipleri aldı eline

kattı diğerlerini önüne;

birinci nefis terbiyesi operasyonu hayrola!...

nefse zincirler vurula!..

nur üstüen nur ola!..